Eerst een jet leg nu een vroeg op leg

Zo wat een pech. Eerst zaten we dus heel lang te wachten in de lobby van het hotel. Uiteindelijk besloten we maar weg te gaan en een taxi naar het station te gaan. Een half uur na vertrek tijd was de trein er nog niet maar er was wel een andere trein aangekomen dus ik snel informeren of onze trein niet stiekem van een ander perron vertrok, maar nee hij had 40 minuten vertraging. Eenmaal in de trein stond de airco aan. We kregen wel een deken, maar dat was er maar één dus moesten we delen. Ik probeerde te slapen, maar werd steeds wakker van het lawaai om ons heen. Ik werd ook een keer wakker toen we op een station stonden en het al weer licht begon te worden. Vervolgens had ik mijn ogen weer dicht gedaan en werd ik later weer wakker. Stonden we nog op hetzelfde station! Daniel was de hele tijd wakker en die zei dat we er al een uur stonden. En weet je wat nog het meest bijzondere was, we kwamen wel op tijd aan in Malang. Hoe dan nou kan snap ik echt niet.

Eenmaal in Malang aangekomen wurmde wij ons door de taxichauffeurs een weg naar de straat en begonnen we te lopen. Volgens mijn Google Maps zou het niet ver moeten zijn, maar er klopte niet van. Uiteindelijks was het nog steeds niet ver, maar gewoon moeilijk te vinden. Het hotel had gelukkig wel onze kamer al klaar staan en vroegen ons of we een excursie wouden boeken. Dus wij antwoorde dat we dat wel van plan waren. Nou vervolgens begon hij het over vervoer te hebben en hij bleef ook maar door gaan. Ze klopte zelfs laten nog aan de deur. Dit hotel was een twee sterren hotel want we wisten dat we er alleen maar hoefde te slapen voor een nacht en gelukkig maar, want het was er vies en gehorig bah.

Nou wij vrieg naar bed, rond acht uur ofzo, want er moesten om een uur klaar staan met al onze spullen omdat we opgehaald werden om naar de zonsopkomst, bij de vulkaan Bromo, te gaan. Maar aangezien dit ook nog twee uur rijden was moesten we dus heel vroeg opstaan. Ik had gehoopt in de auto weer verder te slapen, maar we gingen de bergen in en het was donker dus binnen vijf minuten was ik auto ziek.

Eenmaal op het uitzichtpunt bij Bromo aangekomen stond iedereen daar met sjaals en wanten en mutsen op, alsof het vroor. Het was er ook best koud als je het vergelijkt met de 30 graden die het overdag is. Maar wij stonden er met onze lange broek en dikke trui. Ja we zijn Nederlanders we zijn de kou gewent. We moesten hier overstappen op een 4x4 die ons de berg op bracht. Daar was het druk! Echt niet normaal en de auto's gingen omdraaien terwijl er eigenlijk geen plek voor was. Vervolgens moesten we nog een klein stukje lopen. Boven was het wel koud, maar dat kwam omdat we waren gaan zitten en dus stond ik snel op en ging bij het hek staan. Heel langzaam zag je de zon opkomen, het was prachtig. Je moest alleen wel je best doen om geen last te hebben van de duizenden mensen die om je heen stonden. Vervolgens toen er al wat mensen weg waren gegaan konden we naar de andere kant van het platform en zagen we daar Bromo liggen. Vervolgens gingen ook wij naar de 4x4 zodat deze ons naar de voet van de vulkaan kon brengen.

Daar was een grote trap naar boven zodat je op de rand naar beneden kan kijken. Deze vulkaar was nog actief en je hoorde het water gewoon bubbelen. Eenmaak boven vroeg onze gids of we een groepsfoto wouden maken. Dus wij prima, maar toen kwamen er meteen allemaal andere chinezen enz bij staan die ook met ons op de foto willen. Het is net of je een beroemdheid bent.

De rest van de dag was heel saai want we moesten zo'n acht uur rijden naar ons hotel, die bij de tour in zat. Nou dat hotel was ook geen drie sterren dus de douche was vreselijk, maar ik voelde me echt heel smerig. Zelfs mijn haar voelde als stro ( is altijd super zacht). Uiteindelijk is het me gelukt onder een te hete douche mezelf schoon te maken. Vervolgens gingen we rond acht uur naar bed omdat we weer de volgende dag vroeg op moesten om dit keer het blauwe vuur te zien van de vulkaan Ijen. Jammer genoeg waren de muren van papier en waren er muizen in de kamer.

De volgende dag stonden we weer om een uur 's nachts klaar om te vertrekken. Dit keer moesten we alleen twee kilometer de vulkaan op klimmen. Best pittig zo vroeg, met een verkoudheid en vergeet de zwavel niet. Vervolgens moesten we naar beneden klimmen om het blauwe licht te zien. We waren met een ander Nederlands koppel en de gids had tegen hun gezegd dat je nog dichterbij kon komen maar zodra een wolk kwam we meteen daar weg moesten. Maar omdat de engels van de gids niet zo goed was, bedoelde hij eigenlijk dat waar we stonden ook al gevaarlijk was met zo'n wolk. Dus een minuut laten kwam die wolk en we stikte zowat. Dus iedereen drong zicht weer een stuk naar boven. Ondertussen was iedereen aan het hoesten. Ik ging kapot, ik stond gewoon te schudden op me benen. Eenmaal terug op het hoogste punt stonden we nog steeds in de smog en zaten we er alle vier zo doorheen dat we niet eens meer wouden wachten tot het licht werd. We wouden allemaal snel doorlopen en gewoon kunnen ademen. De weg terug was nog steeds prachtig en het zien van het blauwe vuur is ook wel gaaf, maar het was de klim en de verstikking zeker niet waard. Denk ook niet dat het gezond is.

Vervolgens was het maar een uurtje rijden naar de ferry die ons naar Bali bracht. We hadden het andere koppel ons hotel doorgegeven en ze vonden het er goed uitzien en hadden hem ook geboekt. Zo konden we mooi met ze alle reizen. Zij hadden in de lonely planet gelezen dat er een soort taxi maffia was en dat je beter de bus kan nemen. Nou dat maffia gebeuren klopt wel we werden echt aangevallen. Eenmaal in de bus vertelde ze ons de prijs. Dat het voor vier personen 200.000 rp kost. Nou dan vonden wij belachelijk veel voor een uur rijden ( volgens google maps) dus stapte weer uit. Uiteindelijk hadden we voor 250.000 een taxi geregeld. ( komt de buschauffeur terug dat hij ons ook wel voor 120.000 rp mee wou nemen)
Wij in de taxi gestapt, dat een oud busje was waarvan de zijdeur gewoon open bleef staan. En na nog geen vijf minuten stopt hij voor twee vrouwen die in stappen. En toen nog twee vrouwen en toen nog een vrouw en ze moesten hem allemaal betalen. Gelukkig moesten deze niet zo ver en is hij ook niet omgereden, maar god wat reed hij eng. Het verkeer is heel anders dan in Nederland, maar hij reed heel schokkerig en haalde nooit in en als hij inhaalde deed hij het op momenten dat het eigenlijk niet kon. Dacht dat ik gek werd.

Na twee uur rijden kwamen we bij het hotel aan. Die we gelukkig zelf zagen want hij sprak weer niet goed engels en ging ons in her centrum van Lovina afzetten in plaats van het hotel wat ik aan hem had laten zien.

Het hotel was echt geweldig. Hele lieve bediening en mooie kamers met een zwembad en aan het strand. Wat wil je nog meer. Even een dag bijkomen van alle nacht braken.

( zal snel proberen de rest te typen, maar het is niet makkelijk op me telefoon en het internet moet ook meewerken)