Jogjakarta

Hoi allemaal,
Zo eindelijk weer de tijd en de energie om wat te schrijven.
Waar waren we gebleven...
Oja het gekke verkeer in Bangdung. Je moet gewoon je ogen dicht doen en oversteken, anders kan je wachten tot ver na middennacht. Dan pas word het rustig.
De volgende dag pakte we een taxi naar de krater Tankuban Perahu. Het was de planning om deze naar beneden te lopen, maar dat was helaas nu niet mogelijk wegens te veel gassen.
Ik vond het wel grappig want als je mensen hun reactie leest over hun ervaring hoor je alleen maar het stonk en dat de mensen van de kraampjes zich heel erg opdringen. Nou bij ons waren de mensen heel rustig en de stank vond ik wel meevallen, ik had meer last van het kabaal dat de krekels maken.

Het uitzicht was wel echt heel mooi en de wandeling naar het heilige water was ook heerlijk.
De volgende dag hadden we een treinreis gepland. Het was 's ochtends alleen wel spannend of we nog wel een treinkaartje konden krijgen we hadden namelijk niet gezien dat het verstandig was om deze van te voren te kopen. Het is ook wel interessant dat je dit alleen kan aanschaffen met een paspoort. Je krijgt een ticket op je naam en zelfs een stoel aangewezen. Daniel zei dat het oude vliegtuigstoelen waren en het was wat dat betreft goed uit te houden. Het enigste jammere was dat de treinreis was acht en een half uur en we wouden persee wakker blijven vanwege de jetlag. Dus zaten we elkaar de hele weg te porren om elkaar wakker te houden. De route was wel heel mooi. Je reed dwars door de bergen en door de kleine dorpjes waar iedereen aan het werk was in de velden.

Ik had dit keer een hotel geboekt met een zwembad en was na het eten lekker het water ingedoken. Later liepen we nog een keer terug want het was echt een prachtig uitzicht het zwembad zat namelijk op de zevende verdieping en het was gedeeltelijk open lucht.

Voor de volgende dag had ik een lijstje gemaakt met dingen die we wouden doen. We besloten een 'fietsmeneertje' in te huren. Dat was een meneer die ren fiets heeft met een bak aan de voorkant, waar net twee mensen kunnen zitten. Deze bracht ons naar het Kraton Paleis, nog een andere Kraton (denken we), een Trick eye museum en vervolgens naar de winkelstraat.
Het paleis was echt mooi, maar we hadden geen gids genomen en kwamen erachter dat er geen borden staan met engels uitleg.
Het museum was echt grappig. Ze hebben er allemaal afbeeldingen staan waar je op kan staan of liggen en dan lijkt het net of jij daar echt bent. Bijvoorbeeld dat we nu een foto hebben van Daniel die op de chinese muur staat. En dat we samen in een luchtbalon zitten.

Het centrum is ook erg leuk met allemaal kraampjes. Het zijn alleen wel veel dezelfde dingen. (Doen ze ook met de winkels, ik zag een keer vijf prijzenwinkels naast elkaar met bijna dezelfde etalage) dachten goed te hebben onthouden waar ons fietsmeneertje stond, maar alles leek zo op elkaar dat we bijna verkeerd liepen, maar toen begon hij te zwaaien. Vervolgens zijn we lekker naar ons hotel gegaan om daar weer even af te koelen bij het zwembad. Omdat het nu midden op de dag was dachten we dat het water wel warmer zou zijn maar nee. Ze koelen het heel erg af.

'S avonds zeiden we tegen een fietsmeneertje dat hij ons naar een informatie centrum moest brengen en we hadden voor de zekerheid een adres op geschreven, omdat hij ons niet leek te begrijpen gaven wij het adres. Hij knikte en we stapte in. Vervolgens begon hij over Malioboro (winkelstraat) dus wij zeiden nee. Eenmaal op het adres aangekomen was hier helemaal geen informatiecentrum. Meneer helemaal flippen en bracht ons uiteindelijk naar Marioboro waar blijkbaar een informatiecentrum was. Les van vandaag, ga op dag 1 naar een informatiecentrum voordat je dingen gaat doen :)

Vervolgens liepen we de straat in om een eettentje te zoeken toen een vriendelijk fietsmeneertje ons vroeg waar we vandaan kwamen. Toen we Holland zeiden sprong hij op en begon een paar dingen in het nederlands te zeggen. Hij vertelde een paar leuke dingen over de stad en vroeg of we al op de exhibitie waren geweest. Hij bracht ons wel een ( gratis) dus liepen we een klein straatje in waar een meneer ook een paar zinnen engels sprak. Deze legde ons uit doe het batik schilderen werkte. Dat je werkt van licht naar donker en dat als je wilt dat iets die kleur blijft ( zoals wit met de eerste laag) dan moet je hier wax op doen. Vervolgens kleur je bijv. Licht blauw, alles waar geen wax zit word blauw. Dan doe je wax op de puntenwaarvan je wilt dat dit blauw blijft en kleur je alles rood. Alles behalve de plekken met wax worden rood. Enz. Als je klaar bent gooi je het (katoen) doek in heel water en laat alle wax los en is die klaar. Die meneer was zo vriendelijk dat we meteen twee doeken hebben gekocht. Het was wel een systeem dat je hem niet mag doorverkopen en dat je een mailtje krijgt als een de tentoonstelling naar Nederland komt om dan jou doen daar te laten zien, dus ben benieuwd.

Op dinsdag hadden we een excursie geboekt naar Borobudur, Mendur en Pawon. We moesten om kwart over zeven klaar staan, maar ze waren er pas om kwart voor zeven. Ben zelf altijd bang dat ze niet komen. Toen we instapte dachten we dat we de laatste zouden zijn omdat het zo laat was, maar nee we waren de eerste haha. Toen we beginnen te reiden vroeg hij of we het leuk vonden om ook naar Prambanan te gaan en dat er voor ons geen extra kosten aan verbonden zouden zijn. Nou dat vonden we echt geen probleem :) dus wij op weg eerst naar Mendut, hier stonden de drie grootste Boeddha van Indonesië. Vervolgens stopte we twee minuten bij Pawon waar alleen Daniel en ik mochten uitstappen. Wat eigenlijk ook niet veel voorstelde.

Borodudur was echt gigantisch, zoveel beelden en zoveel details en over alles is nagedacht, alles heeft een betekenis en alles heeft een verhaal. We besloten om dit keer wel een gids te nemen ( de excursie was alleen het vervoer naar de attracties). Nou deze wist echt veel. Vond het wel grappig toen hij over Adam en Eva begon, ja ook bij Boeddhisme hebben we een eigen versie van Adam en Eva. Verder vertelde hij ook dat iedere laag een betekenis had en dat het aantal zeven veel voorkomt. Hij vertelde ook dat er verschillende hand posities zijn, meditatie is met de handen op de schoot, nemen met de linker hand op de knie gelegd, geven is de linker hand naar voren stoken, tegenhoudend is de linker hand omhoog en naar voren als stop, lesgevend is de linker hand omhoog met de vingers op een bepaalde manier, oneindiheid is met de handen op bortshoogte op een bepaalde manier tegen elkaar houdend. (Volgens mij!) Bij deze uitgang stonden wel heel veel mensen zich op te dringen. Zo erg dat we niet eens hadden gezien dan we de omslagdoeken die we hadden gekregen weer moesten inleveren.

De volgende stop was Prambanan dit zouden duizend torens moeten zijn maar vanwege de aardbevingen zijn ze allemaal stuk gegaan. Al jaren zijn ze bezig met restaureren en ondertussen staan er zoiezo zeven maar ben even de tel kwijt. De grootste in het midden was helaas afgesloten omdat er te veel scheuren in de blokken zitten.

De andere konden we wel in en ik iedere tempel hoort een groot standbeeld te staan, maar dit was niet overal meer van toepassing.

Na een lange en vermoeidende dag hebben we lekker gelezen zijn we vroeg naar bed gegaan.
Toen was het alweer onze laatste dag in Yogjakarta en zijn we na het ontbijt en uitchekken naar een Airforce museum gegaan. Hier hadden we een hangar vol met vliegtuigen. Verder hadden we niet zo heel veel dingen mee geplant dus na nog een keer op de kaart kijkent zijn we lekker rond gaan neuzen. Zo kwamen we op een markt terecht. Die bestond uit 5000 dezelfde kwaampjes. En bij Ford Vredenburg uit waar de bevreiding van de bezettig van Nederland en Japan werd uitgebeeld. We hadden bedacht lekker rustig te gaan eten en vervolgens naar een traditionele dans te gaan kijken. Aangezien onze trein naar Malang pas om 23'45 vertrekt. Maar helaas draaide deze niet dus nu zitten we te wachten in de lobby van het hotel tot het tijd is om te gaan. Gelukkig heb ik nu wel even de tijd gehad om dit te vertellen. Fijne avond en tot de volgende keer.
Liefs Mara en Daniel